Kaakchirurg
Kinderen zijn net mensen. En das dus heel fijn, want als we dan gewoon kijken naar hoe het voor onszelf werkt, dan kunnen we dat ook gebruiken bij in dit geval onze pubers.
Neem de volgende situatie. Het is maandag. Vrijdag heb je een afspraak bij de kaakchirurg. Een nare ontsteking waar je iets te lang mee doorgelopen hebt, maakt dat je verstandskies er nu uitgebeiteld moet worden. En daar zie je vreselijk tegen op want de vorige keer was t echt geen pretje. Je komt ongetwijfeld de verdere dagen allerlei mensen tegen, die ongetwijfeld allemaal op verschillende wijze reageren als jij op hun vraag: “Hoe is het met je?” antwoordt met: “Nou, op zich best goed, maar ik moet vrijdag naar de kaakchirurg en daar zie ik vreselijk tegen op”.
De één zegt: “Oh oke, fijne dag nog!” Die heeft helemaal niet geluisterd naar wat je zei. Dat helpt niet echt. De volgende schiet helemaal mee de ellende in: “Oh, nee, wat vreselijk, o dat kan zo naar zijn, ik moet er niet aandenken en dat kan nog gaan ontsteken ook… blij dat ik jou niet ben”. Dat maakt t alleen maar erger. Weer een ander gaat in de preek-modus: “je had natuurlijk al een tijd last van die kies, je hebt er ook wel erg lang mee doorgelopen…”. Of: “Dan moet je zorgen voor muziek, dan hoor je niks en je moet wel even die kaakchirurg vragen of hij alles zegt wat hij doet anders is het heel naar voor je…” Allerlei ongevraagde oplossingen. De volgende gaat relativeren: “ Ach vervelend, maar weet je mijn buurman is ongeneeslijk ziek dat is pas erg”. Of zegt: “ O dat heb ik ook gehad, bij mij…..” en betrekt t allemaal op zichzelf. De overeenkomst tussen al deze verschillende reacties: het is allemaal net niet wat je nodig hebt en roept van alles op.
Stel nou, je komt iemand tegen op straat en die vraagt: “Hey, hoe is het met je?” En jij antwoordt: “Nou, op zich best goed, maar ik moet vrijdag naar de kaakchirurg en daar zie ik vreselijk tegen op”. En diegene zegt: “ Hè get, ik kan me voorstellen dat je daar behoorlijk tegen op ziet. Wat zal jij blij zijn als het zaterdag is dan heb je het achter de rug”. Punt…… Het lost natuurlijk niks op, je moet nog steeds naar die vervelende kaakchirurg. Maar het is op veel momenten het allerfijnst als jij ergens mee zit, een emotie of een wens hebt, als iemand die wens gewoon even verwoord, vergroot en er laat zijn.
Dus als je zoon zegt: “Ik heb zo geen zin in dat irritante huiswerk” probeer dan eens hoe het uitpakt als je niet zegt: “Ja liefje, ik heb ook weleens geen zin om te werken, maarja dat moet, het hoort erbij. En bovendien sta je er al niet goed voor dus hup, aan de slag”. Maar: “ O, ja dat snap ik, wat zou het heerlijk zijn als er geen huiswerk bestond”. Punt. Daar hoef je dan echt niks meer bij aan te vullen. Hij weet ook wel dat het wel zo is.
Deze column komt uit mijn nieuwste boek! Meer lezen en leren over jouw puber en hoe het samen makkelijker en leuker kan gaan thuis?
Je vindt er alles over in mijn boek ‘Pubers zijn leuk!’
