Zucht… daar gaan we weer. Een huilende Dim (5), boven op zijn kamer. We hebben een nieuw slaapritueeltje. En die zit er heel goed in. Elke avond weer. Op zich is dat heel goed voor een ritueeltje zou je zeggen, alleen jammer dat ik deze niet bedacht heb maar Dim. En ik wil ‘m niet. Oké, adem in adem uit, tot 10 tellen en weer op naar boven. Niet gelijk woest die kamer instormen met een ‘Wat hadden we nou afgesproken…’ maar zen blijven en een vraag stellen. ‘Dim, je huilt. Wat is er aan de hand?’ vraag ik dus zo empatisch en liefdevol mogelijk (en dat valt niet mee hoor, bij avond 5 op rij….). ‘Ik wil op dinsdag niet naar de BSO-hohohoho… dan zijn mijn vriendjes er niet’ huilt Dim en zet zijn verdriet nog wat kracht bij met nog harder snikken. Ah, die weer denk ik. Het had ook ‘Ik vind jou zo liiieehieefff….’ kunnen zijn of ‘Er komt straks een spook in mijn kamer…’ Ik ken ze inmiddels. Al kan hij me elke keer bijna foppen hoor, zo goed kan hij fake huilen. Hij gelooft er zelf zo in dat het elke keer ontaard in echt huilen. Best knap. Een beginnend acteur zou er meer moeite mee hebben.
‘Liefje’ zeg ik en ga bij hem op zijn bed zitten. ‘Lukt het maar steeds niet om lekker rustig in te slapen?’ Mijn empatisch verwoorden van wat er speelt zorgt ervoor dat mijn acteurtje bij zijn echte emotie komt. En snikkend zegt hij: ‘nee, er zitten alsmaar denkdingetjes in mijn hoofd…’ . De schat. Dat heeft ie van mij. ‘Ach liefje, dat is ook heel vervelend. En daar kun je helemaal niet van slapen!’ ‘Neehee’… snikt Dim verder terwijl ik hem in mijn armen neem. ‘Kom hier apekop, ik geef je een dikke knuffel’. Ik probeer snel een plannetje te bedenken om niet weer een half uur liefdevol bij zijn bed te zitten tot hij klaar is om te gaan slapen. ‘Aha’, zeg ik als ik wat bedacht heb. ‘Toevallig ben ik heel erg goed in denkdingetjes uit hoofden halen’. Zal ik je helpen om ze te laten stoppen? En dan stoppen we daarna allemaal leuke droomdingen in je hoofd!’. Er breekt een voorzichtig glimlachje door op zijn lieve behuilde gezichtje. ‘Let op!’ Ik doe of ik overal op zijn hoofd met mijn hand denkdingetjes pak terwijl ik hem vraag waar ze zitten. We maken er een mooi spel van, hij zegt dat er nog meer zijn en ik probeer ze te vangen. En tussendoor blazen we ze samen heel hard weg. Dim mag vertellen naar welk land. ‘Naar China” ‘Oje zeg ik, dan loopt er nu een chineesje rond die niet meer naar de BSO wil op dinsdag’. Dim schatert het uit. So far so good. ‘Oke’, zeg ik, ‘En nu leuke droomdingetjes in je hoofd. We bedenken samen waar hij over wil dromen, het wordt vakantie op een eiland met bomen met kokosnoten en koraal en dolfijnen. En heel veel snoep. En om de beurt mogen we iemand bedenken die mee gaat. Tot de 15. Anders zit ik er alsnog een half uur. En dan maken we nog even een afspraakje samen. Dat hij nu echt gaat slapen, Want dat lukt nu, met zulke fijne droomdingetjes in je hoofd.
Het is weer doorbroken, het ritueeltje. Het lukt weer beter het inslapen. En dat is fijn. Voor mijn mannetje en ook voor ons. Opvoeden is creatief zijn. Dat valt niet altijd mee, maar als het je lukt is het zo fijn en werkt het vaak zo goed. Tot het volgende moment. En dan begint het weer op nieuw. Gelukkig hou ik van uitdagingen, ik hoop jij ook ;-)
Tips om lekker te slapen
Het zou fijn zijn als we bij onze kinderen de knop zomaar om konden zetten: een slaap en een waakstand. Maar zo werkt het helaas niet. Jonge kinderen hebben nog geen tijdsbesef en als ze ineens moeten gaan slapen kan dit ze behoorlijk overrompelen. Gevolg? Zeuren, strijd, huilen of domweg niet in slaap kunnen komen. Die slaap/waak-knop is er dan wel niet, gelukkig hebben we als ouders wel een behoorlijke invloed op het goede slapen van onze kinderen.
Zoals bij zoveel in het opvoeden, moeten we daar alleen wel wat voor doen. Oké, maar hoe zorg je nou voor dat vaste slaapritueel en hoe moet dat eruit zien? Een slaapritueel is goed zolang je kind het ‘gaan slapen’ maar herkent aan vaste, steeds terugkerende elementen. Zo leert een kind dat het nu echt slaaptijd is en kan het aan de overgang van de drukke dag naar de rustige nacht wennen. Een slaapritueel is ook heel goed voor de band en vertrouwensrelatie met je kind. Een mooi moment van 1 op 1 aandacht en het fijn en positief afronden van de dag samen. En niet onbelangrijk: een helder en vast slaapritueel voorkomt dat kinderen rekken en van alles proberen om nog even op te blijven…
Basistips voor een routine om lekker te gaan slapen:
- Goed slapen begint met de tijd nemen voor het naar bed brengen. Met je hoofd ergens anders of te gehaast? Dan boek je meestal weinig succes!
- Kinderen hebben op een dag vaste tijdsindicatoren nodig: wat gebeurt wanneer. Aan de hand van deze vaste ijkpunten leren kinderen ook dat het op een gegeven moment tijd is om te gaan slapen
- Een duidelijke en vast slaapritueel is het middel om kinderen lekker in- en door te laten slapen:
- Zorg voor vaste, terugkerende onderdelen. Liefst elke avond op de zelfde manier en in dezelfde volgorde
- Hou het rustig en relaxed, neem er de tijd voor, al hoeft het ook niet heel lang te duren
- Kondig het naar bed gaan vooraf aan
- Zorg voor een vaste bedtijd en een vaste omkleedplek
- Zorg dat je kind niet te moe is bij het naar bed gaan
- Zorg voor een vaste volgorde: (zelf) uitkleden, pyjama aan, tanden poetsen met een liedje en dan even zelf poetsen, slokje water en een plas doen. Zo zijn alle smoezen later niet meer nodig!
- Zorg bij jonge kinderen dat alles klaarligt: dat scheelt tijd en afleiding
- Bedenk vanaf een jaar of 3 samen met je kind hoe hij het bedritueel het liefst in wil vullen, kinderen zijn heel creatief en dan werkt het nog beter. Ideetjes: Boekje lezen, stoeimomentje, knuffelminuutje, samen op bed de dag doorspreken, leukste en minst leuke van de dag vertellen aan elkaar
- Kondig aan als een momentje bijna voorbij is
- Een laatste klapzoen of dikke knuffel, een high five of rondje kusjes aan de knuffels, het bedlampje samen uitdoen of een grapje dat jullie samen bedacht hebben
- Rond af met een vaste tekst of handeling (Bv. Slaap lekker liefje / 3x ‘dagdag’ om de hoek van de deur) en dan: echt klaar en weg!
- Veel jonge kinderen vinden het fijn als je nog even in de buurt bent als ze inslapen. Deur op een kier, zeg dat je nog even rommelt op de gang en vlakbij bent maar niet meer gaat praten, kan voor veel kinderen genoeg zijn om zich veilig te voelen en over te geven aan de slaap.
Avondje uit of later naar bed?
Wordt het een keer later dan anders? Sommige kinderen kun je dan zo in bed leggen, bij de anderen helpt het vaak om het vaste ritueel in een kortere versie aan te bieden. Snel in bed en wel de houvast voor je kind!
Lukt het je niet om rustig te blijven tijdens het pittige spitsuurmomenten als het naar bed brengen? Of worstel je met de buien van je kind? Dan is mijn online cursus ‘Help ik ontplof‘ iets voor jou!
