Ik geloof in samenwerken met kinderen in plaats van macht uitoefenen, dreigen en dingen opleggen. Ik hou er zelf ook niet van als dat bij mij gedaan wordt, ongeacht door wie. Als wij respect tonen en de behoeften van onze kinderen net zo belangrijk vinden als die van onszelf, dan kunnen we samenwerken en zijn kinderen daar ook toe bereid. Ik leg dus zo veel mogelijk uit en betrek kinderen bij beslissingen. Dat is geen onderhandelen, maar overleggen om tot goede gezamenlijke oplossingen te komen.
En is er geen ruimte voor overleg? Dan geef ik dat duidelijk aan en toon ik begrip voor eventuele emoties die er bovenkomen. Daar mag je best van balen, toch? Autoritair optreden kan. De kans is alleen veel groter dat je kind in opstand komt en dan duurt alles alleen maar langer.
Duidelijke en concrete opdrachten
Hoe positiever en concreter je verzoek of vraag, hoe groter de kans dat je kind gewoon meewerkt. En als je er dan ook nog een gemeende glimlach en ‘lieverd’ aan toevoegt…
Geef keuzes
Bij kleine kinderen een winnaar en bij heel veel grotere kinderen ook: keuzes geven. Het is gewoon fijn om een beetje inspraak en controle te hebben. Sommige kinderen zijn daar heel erg gevoelig voor. ‘Je hebt nog 10 minuten op de tablet. Blijf je er nu op of doe je dat straks voor het eten?’
Niet vragen als je geen nee wil
Uit de categorie ‘we doen het allemaal’: let op dat je geen vragen aan je kinderen stelt als je helemaal geen ‘nee’ wilt horen. ‘Zet je de tablet nu uit?’ is een prima vraag als er ook ruimte is om het niet te doen. Moet hij hoe dan ook uit? Geef dan een opdracht in plaats van dat je een vraag stelt.
Aankondigen en tijd geven
Het helpt een kind enorm als je op tijd aangeeft dat er iets gaat gebeuren of dat hij moet gaan stoppen. ‘Ik zie dat je heel lekker aan het spelen bent. We gaan bijna eten, dus je kunt nog vijf minuten tv kijken, daarna gaan we aan tafel.’ Zo geef je je kind de tijd om even te schakelen.
Routine
Kinderen doen veel makkelijker dingen als deze er voor hun gevoel gewoon bij horen. Als ze onderdeel zijn van hoe het gaat bij jullie thuis gaat, van routines.
Ga erheen: maak (oog)contact
Hoe vaak staan we niet van een afstandje opdrachten te geven of verzoeken te doen? Grote kans dat je kind best wil luisteren, hij heeft je alleen niet gehoord! Eerst contact maken dus voor je begint. Loop erheen, noem z’n naam en maak even fysiek contact. Wat voor mij goed werkt: door m’n knieën op ooghoogte en even vragen ‘Dimmie, kijk eens naar me’. Als ik oogcontact heb weet ik dat hij actief luistert. Ik bedank even ‘Ha, fijn, nu weet ik dat je me hoort’ en leg dan rustig uit wat ik van hem wil.
Aansluiten voor je iets vraagt
Het helpt vaak ook als je voor je begint met je verzoek eerst even aan te sluiten bij je kind, interesse te tonen waar hij mee bezig is. ‘Laat eens kijken, wat speel je? Ah, dat spelletje. Liefje, het is bijna tijd om te stoppen, we gaan naar boven.
Iets oudere kinderen? Door samen afspraken te maken wordt de kans van slagen veel groter!
Zo kun je dat bijvoorbeeld doen:
- Bedenk het thema waarover je afspraken wilt maken (bijvoorbeeld TV-kijken en tablet gebruik)
- Leg uit wat de reden is van het afspraken maken + wat de voordelen zijn als dat lukt
- Brainstorm over wat voor afspraken jullie zouden kunnen maken
- Kies uit alle mogelijke afspraken vier afspraken die jullie gaan uitvoeren
- Bedenk samen met de kinderen eventueel de consequentie van het niet nakomen van de afspraken
- Evalueer na een week en stel zo nodig de afspraken bij
Bron: deze tips komen uit Tischa’s boek ‘Inspiratie voor leuker en makkelijker opvoeden’
Wil je meer leren over afspraken maken met kinderen? Misschien is dan de online cursus “Afspraken maken met je kinderen” iets voor jou. Kijk voor meer informatie op Opvoedcursussen.nl.
